Miejska Biblioteka Publiczna w Białej Podlaskiej - „Echo Leśniaków" – w służbie oświaty, kultury, państwa…

Tym razem chcemy w krótkim przybliżyć czasopismo redagowane i wydawane przez absolwentów szkoły. Jest nim rocznik Echo Leśniaków: czasopismo absolwentów Leśniańskiej Szkoły Pedagogicznej.

Pierwszy numer ukazał się w 1992 roku. Celem wydawania pisma było utrwalenie pamięci o Szkole Pedagogicznej i absolwentach w Leśnej Podlaskiej.

Decyzja o powstaniu rocznika zapadła na spotkaniu Koła Leśniaków w 1991 r. Periodyk miał być uzupełnieniem książki Jerzego Sroki „Leśniacy” Zakład Kształcenia Nauczycieli w Leśnej Podlaskiej 1916-1970”. W kolejnych wydawanych zeszytach zamieszczano wspomnienia z pobytu w liceum pedagogicznym i seminarium nauczycielskim, przypominano sylwetki „Leśniaków’, opisywano warunki, w jakich funkcjonowała szkoła.

Nazwa czasopisma nawiązuje do gazetki szkolnej – „Echo Szkoły” – wydawanej przez uczniów leśniańskiego liceum w latach czterdziestych ubiegłego stulecia.

Wspomnienia byłych uczniów i pedagogów są niezwykle cenne, gdyż utrwalają w pamięci potomnych świetność tej placówki, która wykształciła wielu znakomitych osobistości ze świata nauki i kultury. Jednym z najbardziej chyba rozpoznawalnych w Polsce „Leśniaków” był aktor Wacław Kowalski.

Na łamach czasopisma byli uczniowie wspominają swoich niezapomnianych nauczycieli i kolegów z ławy szkolnej. Z nostalgią opisują atmosferę panującą w powojennej szkole, przybliżają idee, które przyświecały edukującym się przyszłym nauczycielom a tym samym przekazują wartości, jakich sami zostali nauczeni.

Z ogromnym zaciekawieniem można przeczytać o tym, jakie stosunki panowały pomiędzy uczniami a gronem pedagogicznym. Z podziwem patrzymy na wzajemny szacunek uczniów i nauczycieli panujący w czasach powojennych. I choć nauka nie była tak łatwa jak współcześnie, bo przecież nie było dobrych warunków, nie było dostępu do podręczników a czasem i do materiałów piśmienniczych, wszyscy mieli zapał do zdobywania wiedzy we wzajemnym poszanowaniu. Pierwsze numery opisują lata przed i powojenne. Uczniowie wspominają tajne komplety w czasie wojny i nauczycieli, którzy je prowadzili z narażeniem życia, oddani jednak w pełni swojej misji.

Jeden z autorów pisał o tym, jak po wyzwoleniu do szkoły zaczęli ściągać uczniowie ze wszystkich stron regionu, często „prosto z lasu, z bronią trzymaną na stancji pod siennikami”. Wielu z uczniów musiało ukrywać się przed ówczesną władzą za postawę patriotyczną i obronę kraju.

Opisy zawierają szczegóły, które utrwaliły się w pamięci absolwentów. Można odtworzyć wygląd szkoły, internatu, sal do spania w internacie oraz zrozumieć warunki życia, w jakich młodzi ludzie zdobywali wiedzę. Wiele wspomnień dotyczy też Leśnej wdzianej oczyma młodych ludzi. Bo oni to tworzyli społeczność, która nie tylko uczyła się ale i chłonęła życie pełną piersią, przeżywała pierwsze miłości, zawierała przyjaźnie po wsze czasy. W szkole organizowano wieczory poetyckie, funkcjonował teatr, uprawiano sport.

Autorzy artykułów w „Echu Leśniaków” opisywali swoje bale maturalne, przytaczali żarty, dowcipy, powiedzonka nauczycieli. Oprócz wspomnień, w „Echu” można przeczytać sprawozdania i informacje dokumentujące zjazdy absolwentów.

Od nr 1 (1992) do nr 8 (2001) czasopismo przygotowywane było przez komitet redakcyjny. Do wydania rocznika przyczynili się m.in. Leon Trzeciak, Wiesława Andrusiuk, Zdzisław Trochimiuk. Sprawcą ukazywania się pierwszych numerów czasopisma był prof. dr hab. Zygmunt Denisiuk, absolwent z 1951 r. wieloletni dyrektor Instytutu Ochrony Przyrody PAN w Krakowie. Od nr 9/10  (2005-2006) redakcją i opracowaniem pisma zajmuje się dr Tomasz Demidowicz bialski historyk, były wykładowca w Filii AWF w Białej Podlaskiej, regionalista i „Leśniak”. Od kilku lat razem z i innymi absolwentami i innymi pasjonatami regionu, m.in. ze  Sławomirem Hordejukiem zbierają informacje i ocalają od zapomnienia tych, którzy „pozostawili trwały ślad w nauce, kulturze i technice polskiej”, wychowanków szkoły w Leśnej Podlaskiej.

Archiwalne numery „Echa Leśniaków” (do 2017 r.) można obejrzeć w formie zdigitalizowanej w Bialskiej Bibliotece Cyfrowej oraz papierowej w czytelni regionalnej wraz z najnowszym numerem 24 (2020) wydanym na początku 2021 roku.