Miejska Biblioteka Publiczna w Białej Podlaskiej - Lekarz, aptekarz, poseł, społecznik. Genealogia rodziny Bryndzów-Nackich z Woroblina

Jednym z synów Joachima i Anny z Iwaszkiewiczów był Aleksander urodzony we wsi Szkudy na Żmudzi w 1807 r. Magistrem prawa został w 1825 r. Podczas powstania listopadowego pracował w Intendenturze i Komisji Rządowej Sprawiedliwości.
Pełnił w Warszawie funkcję rejenta, Radcy Komitetu Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego i adwokata Sądu Apelacyjnego. W Siedlcach był Patronem Trybunału Cywilnego Województwa Podlaskiego. W 1831 r. napisał do „Kuriera Polskiego” artykuł O wyższości systematu obu izb w sejmie. Jego autorstwa był też dramat Klara wariatka , a także „przeróbka” Cyda.

Pierwszą żoną Aleksandra Bryndzy była Emilia z Krzyżanowskich, która zmarła w 1846 r. Z Emilią miał syna Ludwika Krystiana Józefa urodzonego w Siedlcach w 1832 r. i córkę Emilię Ewelinę urodzoną w 1834 r., która poślubiła w 1855 r. Władysława Polikarpa Trzcińskiego. Ewelina Trzcińska z d. Bryndza zmarła w Milanówku w 1914 r.

Z drugą żoną Elżbietą Mańkowską Aleksander Bryndza zamieszkał w Warszawie przy Krakowskim Przedmieściu nr 411. Zmarł w 1863 r. w stolicy. Miał 56 lat. Pochowany został na Powązkach.

Ludwik K. J. Bryndza (syn Aleksandra i Emilii) ożenił się w Białej Podlaskiej w 1870 r. z Józefą Budziszewską, córką Tomasza i Emilii. Zmarł w wieku 69 lat w roku 1901 w Woroblinie. Ludwikowi i Józefie Budziszewskiej w majątku woroblińskim urodziły się dzieci. W 1871 r. przyszła na świat Anna Emilia Józefa, która zmarła rok później. W 1875 r. urodziła się Ewelina Maria, a w 1876 r. urodziła się Józefa Helena. Wszystkie córki ochrzczone zostały w Pratulinie.

 W 1873 r. małżeństwu Ludwikowi i Józefie urodził się syn Ludwik Michał. Ożenił się w 1912 r. w Rozprzy (woj. łódzkie) z Marią Antoniną Nekanda-Trepką, córką Feliksa – społecznika, właściciela ziemskiego i działacza gospodarczego – i Jadwigi z Psarskich. Zapewne motywowany przez teścia Ludwik Michał rzucił się w wir pracy społecznej. Wraz ze Stanisławem Rużyczką Rosenwerthem rozwijał kasy zapomogowo-pożyczkowe, kółka rolnicze, unowocześniał swoje gospodarstwa, powiększał sady i grunty. Był polskim posłem do II Dumy Państwowej Rosji. By zapobiec sprzedaży ziemi Rosjanom i prawosławnym założył „Spółkę firmowo-komandytową racjonalnej parcelacji” wraz z m.in. hrabią Stanisławem Witoldem  Platerem-Zyberkiem (zamieszkałym w Konstantynowie) i Stefanem Bądzyńskim z Czeberaków. W przedsięwzięciu wzięli udział także książę Światopełk-Mirski z Worońca i książę Czetwertyński z Suchowoli. Skupowali oni ziemie np. od Żydów i sprzedawali polskim katolickim chłopom.

Drugi syn Joachima i Anny Iwaszkiewiczówny Teodor był komisarzem w Komisji Skarbu w Warszawie. Urodził się w Szkudach w [1805] r. Poślubił w 1834 r. Annę Żukowską, urodzoną w Wilnie, córkę Antoniego i Klary z Wolskich. W 1851 r. zmarł ich pięcioletni syn Władysław. Zgon zgłaszał m.in. Aleksander Bryndza rejent Kancelarii Ziemiańskiej. W roku 1874 zmarła w Warszawie córka Teodora i Anny – Maria Miłaszewska. Miała tylko 25 lat i pozostawiła po sobie męża Józefata Miłaszewskiego.

W 1881 r. W Woroblinie zmarł 65-letni Sylwester Bryndza syn Joachima i Anny Iwaszkiewicz. Był kawalerem i mieszkał przy rodzinie.

Czwarty syn Jarosław Michał urodził się w [1807] r. w miejscowości Szkudy (Guberni Wileńskiej). W akcie ślubu podane jest miejsce zamieszkania rodziców Jarosława. Były to Łozowice w Guberni Grodzieńskiej, które dostały się w ręce Bryndzów wraz z majątkiem Woroblin. Jarosław Michał był urzędnikiem w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu.
W roku 1846 ożenił się w Warszawie z Wiktorią Michałowską, córką Macieja i Marianny Zwolskiej, urodzoną „we wsi Dębno Galicji Austriackiej”. Ślub odbył się w parafii św. Jana. Jarosław pomieszkiwał w swoim majątku w Woroblinie.

W Kaliszu przyszedł na świat syn małżonków Jarosława i Wiktorii – Aleksander Joachim. Został cenionym aptekarzem. W Warszawie pojął za żonę w 1875 r. Pelagię Mariannę Prokuratorską, córkę Macieja i Józefy Zawadzkiej. Po znanym aptekarzu kaliskim Hildebrandcie, Aleksander Joachim przejął aptekę, która stworzona była zgodnie z europejskim standardem. Apteka nieprzerwanie działała w Kaliszu do wybuchu I wojny światowej.

Nazwisko Aleksandra Joachima Bryndzy można znaleźć w czasopiśmie „Wiadomości Farmaceutyczne”. Wspierał on działalność „Laboratorium Chemiczno-Bakteryologicznego przy Towarzystwie”. Łożył składki na „Deputata przy Radzie Medycznej w Petersburgu w 1910 r.”

Aleksandrowi Joachimowi Bryndzy i Pelagii Prokuratorskiej narodził się w Kaliszu syn Ludwik Zygmunt, który został lekarzem położnikiem i ginekologiem.

W tym czasie w Warszawie działał na polu medycyny Apolinary Thieme, przyszły teść Ludwika Z. Bryndzy, wzięty lekarz ginekolog i położnik, założyciel pierwszej Kliniki Ginekologicznej. Doktor Apolinary Thieme był synem pułkownika Wojsk Polskich Karola Thieme (urodzonego w Płocku) i Anny Rozamundy z domu Muller – ich ślub odbył się w Warszawie w 1835 r. w kościele ewangelicko-augsburskim. Rodzicami Karola Thieme byli Jan Fryderyk (niegdyś Radca Regencji Pruskiej w Płocku) i Ludwika, zaś rodzicami Anny Rozamundy byli Jan Arnold (fabrykant obuwia w Warszawie) i Karolina Rauch. Karol Thieme w dniu ślubu był kasjerem Urzędu Konsumpcyjnego. Było to jego drugie małżeństwo. Pierwszą żoną Karola Thieme była zmarła w 1835 r. Katarzyna z Milkhonów, po której pozostał syn Karol.

Apolinary Thieme miał trzy żony: Anielę Tyrchowską, Helenę Walter i Helenę Koźlicką. Był człowiekiem bardzo przedsiębiorczym. Przy ulicy Marszałkowskiej w Warszawie postawił swoją kamienicę, którą przeznaczył na pierwszy w Polsce Zakład Ginekologiczny. Tam pracował też Ludwik Bryndza, który poprzez małżeństwo z córką Apolinarego stał się właścicielem kliniki. Apolinary Thieme zmarł w 1920 r., miał 74 lata. Pochowano go na Powązkach.

Ludwik Zygmunt Bryndza-Nacki, ożenił się w Warszawie w 1905 r. z Julią Thieme córką Apolinarego i Heleny Walter. W 1906 r. urodziła się małżeństwu córka Zofia. 

W warszawskim mieszkaniu Ludwik Z. Bryndza-Nacki zgromadził wiele dzieł sztuki. Cała kolekcja spłonęła jednak w pierwszych dniach II wojny światowej. Zbiór liczył ponad 100 obrazów znanych malarzy polskich i flamandzkich, które często były wystawiane przez właściciela na wystawach (m.in. obrazy A. Gierymskiego). Posiadał także willę na tzw. Dębinku. Doktor Ludwik Z. Bryndza-Nacki zmarł w Warszawie w 1962 r.